Ρυτίδες κοινωνίας

Καγχασμός μου η φυλακή σας

και καημός η αχρωματοψ(υχ)ία * σας .

Στο βένθος των δικών μου θαλασσών 

θα υπακούω στις δυναμικές μου ,

πολεμώντας το φινάλε μου.

Την αυγή θα συνοδεύομαι από βρώμικες χειραψίες 

και θα φρυάζω με την οίηση σας. 

Είστε καθάρματα των εαυτών σας .

Μα πρώτα απ'όλα φέρετρα 

των κηδειών σας. 

Έφυγε το πασπαρτού 

και

μείναμε εμείς. 

Φοβάστε γιατί είστε οι ρυτίδες της ψυχής σας.

Ανθρωπιάστε * 

ή 

πεθάνετε αθάνατα .

l.k.

Για την χλεύη των αλαζόνων .