Η κοίτη του κόσμου

Σ'ένα καβούκι μελαγχολικό 

θα φυλάω πάντα τη λύπηση 

ποτε* όμως την αγάπη μου 

Θα μ'αγαπώ σας 

σα βρέφη 

σκεπάζοντας σας με μέθη.

Θα ονειρεύομαι το πέταγμα 

και το φτερούγισμα σας 

σαν αετός -ταχυδρόμος των ονείρων μου.

Είμαι κλεισμένη 

στη μουχλιασμένη φιλία σας 

μα απελευθερωμένη 

απ'την εκούσια ιστορία μου.

Τώρα φεύγω.

Ν'αγαπάς .

Να

μ'αγαπάς.

Όχι όσο μπορείς.

Όσο αντέχεις.

Όσο κι άλλο τόσο

 αντέχει η κοίτη του κόσμου .

      δηλαδή

                                για πάντα 

κι άπειρα.

l.k.