Τα άτιμα μεσάνυχτα.

Ξενυχτάω παρέα με τα ξημερώματα.

Τα άτιμα... μας λατρεύουν .

Αγκαλιαζόμασταν και ζεσταινόμασταν.

Πέθαινα κάθε φορά που μου φιλούσες τα χέρια .

Ήταν σα να με χρειαζόσουν .

Μα δεν ξέρω.

Δεν ξέρω τίποτα για εμάς.

Ξυπνάμε μόνο όταν ακούμε ο ένας τον άλλον .

Μου φώναζες πως μ'αγαπάς ενώ το ψιθύριζες .

Κι όλο περίμενα περίμενα...

Τι περίμενα ;

Δεν ξέρω τι περίμενα.

Πάντως τώρα αισθάνομαι ότι παγώνω .

Ξεραίνεται ο εγωισμός μας και σ'αγαπώ .

Μαραίνεται η αγάπη μας , μα σ'αγαπώ.

Ξεφλουδίζεται η μοίρα μας , κι ακόμη σ'αγαπώ.

Σχίζονται τα χρόνια μας , κι ακόμη σ'αγαπώ.

Φοβούνται οι ψυχούλες μας , μα είμαι εδώ και σ'αγαπώ.

Τρομάζουν οι σκέψεις μας , μα θα σ'αγαπώ.

Αγαπιούνται οι δρόμοι μας.

Αγαπιούνται τα παράπονα μας.

Αγαπιούνται οι κρυψώνες μας.

Όλο αγαπώ και μέλλοντας κι αόριστος και παρακείμενος.

Στο διάολο οι χρόνοι.

Που είσαι τώρα να στα πω ;

Που ;

Πες μου και τρέξε.

l.k.

Γραφή