Η αίγλη του μέλλοντος είναι πάντα κοντά και πολύ μακριά

Μου μίλησες για τη μοναξιά .

Μου μίλησες για τη λύπη .

-Αυτή η Κυρία ...η... πως τη λένε; 

-Θλίψη ;

-Ναι,αυτή.

Μου μιλούσες χωρίς να αρθρώνεις λέξη.

Μου μιλούσες με τα αιώνια μάτια σου ,

που φωτίζουν στο σκοτάδι και χαμογελούν στην πλάκωση των ονείρων σου.

Τοίχισες σε...ρίχνοντας σουσάμι στο δέρμα της ψυχής σου,

για να κρύψεις την αλμύρα της ζωής σου..

Τρως μονάχη σου  πρόστιμα για τιμωρία.

Τι έκανες ; Μου λες;

Τι;

Νοιαζόσουν για το ντεκόρ της αυλής σου 

μα μέσα σου φύτρωνε ο ''Κύριος'' ντόρος.

Μετακινούσες λαθραίως τις βασανιστικές στενοχώριες σου,

μέχρι που έγινες ντόμπερμαν των νοσταλγιών σου.

Τραγούδησε ντουέτο με την κρυμμένη Κατερίνα.

Η έξω φρενών αγάπη σου δεν μπορεί να πλασάρει τις εντυπώσεις των δειλών .

Γιατί εσύ στ'αλήθεια έχεις χαρούμενα θλιμμένα μάτια .

Είναι πράγματι ζωντανή η μυρωδιά των ανείπωτων συναισθημάτων σου.

Εγώ ξέρω πως είσαι πονταδόρος .

Είσαι ο δικός σου πονταδόρος .

Θα σώσεις την θρυμματισμένη σου ψυχή σε κραυγές προόδου.

Θα γίνεις ένα ντόμπερμαν δικό σου και δικό μας.

-Έρχεται !Έρχεται!

-Ποιος...;

-Η αίγλη του μέλλοντος αγάπη μου!

Και τότε μου μιλούσες με αγκαλιές και φιλιά ,

γιατί μπόρεσες να μείνεις μόνη στα έρημα βουνά 

αλλά σε βρήκες ν' αγναντεύεις την ομορφιά του ουρανού .

Σε πέτυχες τυχαία να κλαις στη σπηλιά σου και αναρωτήθηκες ...

''Γιατί ... αφού μόνη μου μεγάλωσα και πάντα σου έκανα παρέα ,γιατί να σε απεχθάνομαι τώρα μοναξιά;''

Σου απάντησα.

''Γιατί ακόμη και τα ντόμπερμαν χρειάζονται αγάπη ''

l.k.

Για την Catherine.