Το μετά του έρωτα

Κλεισμένη στο δωμάτιο

στην μια γωνιά του

κρέμεται το παράπονο 

απλώνοντας καθημερινά 

τις οξύμωρες κακίες του . 

Κλεισμένη σε έναν ανοιχτό χώρο 

γεμάτο στολίδια 

γεμάτο ανθρώπους 

γεμάτο φύση 

προχωράω χωρίς ήχο και

κανένας δεν σου μοιάζει 

κανένας δεν σ'αγγίζει .

Όπου κι αν σταθούν τα μάτια μου 

ερωτεύομαι τα όνειρα μου για σένα 

ερωτεύομαι τη μνήμη 

που με 'χες αγκαλιά και ο χρόνος 

κοιμόταν σε μια πολύχρωμη αιώρα . 

Κάθε μέρα 

κάθε νύχτα

κρατιέμαι στα όνειρα μου 

κλείνομαι στις περιπέτειες 

της αμοιβαιότητας .

Στην μια γωνιά η μνήμη 

στην άλλη η επικαιρότητα .

Δεν μου λείπει τίποτα από εκείνα

που δεν έζησα .

Δεν μου λείπει τίποτα από εκείνα 

που ειπώθηκαν .

Μου λείπουν μόνο 

τα συναισθήματα που αιωρούνταν 

στη καρδιά μου όταν με

προλάβαινες πριν πέσω

όταν με φρόντιζες 

στους καύσωνες που βίωνα  .

όταν με φώναζες 

και η φωνή σου αντηχούσε
σα να 'τανε αιώνια .
l.k.