Η πολύχρωμη εκτίμηση της ύπαρξής σου

Η αντοχή της δικής μου ψυχής κρέμεται από τη βουβή καθημερινότητα που μέσα της θωρεί πολύχρωμα αστέρια και γίνονται η λάμψη που φωτίζουν τη ζωή μου.Μέρα με τη μέρα η ψυχή μου νιώθει άνετα με τα πουλιά που χορεύουν ναζιάρικα  στο μπαλκόνι και μου δίνουν το κίνητρο της πάλης . Εκείνης που πολεμάς για να αγαπηθείς και να αγαπήσεις.Παρατηρώ την έλξη από τη σχεδιασμένη τάση της απομάκρυνσης κι έρχομαι ακόμη πιο κοντά σε 'μένα. Δεν είναι επιτεύξιμη η προσδοκία της αποξένωσης σας μα δεν είναι και ακατόρθωτη για τους εύπιστους αγγέλους των ονείρων σας.Ανασκαφές από το ''ναι'' και το ''φυσικά'' μεταμορφώθηκαν σε προσωποποιημένη αισιοδοξία που μπήκε από τη πίσω πόρτα χτυπώντας μανιωδώς γιατί δεν άντεχε να αντέχω τα υπονοούμενα της κακομαθημένης θλίψης.Μέχρι και οι καθρεύτες βαρέθηκαν να ενοχλούνται από το κοκκίνισμα των ματιών σου και ζωγράφισαν από την αρχή μια όψη αλλιώτικη και διαφορετική από εκείνη που είχες συνηθίσει. Τα χρωματιστά ρούχα που αναγκάζονταν να κάνουν παρέα με τα μαύρα φώναζαν την αλλαγή να κοιμηθεί στριμωγμένα στη ντουλάπα ,όταν εκείνο το πανέμορφο απαισιόδοξο βλέμμα του μαύρου έπαθε ασφυξία .Τότε μέσα σου χαμογέλασες.Έτσι στολίστηκα από τα πιο όμορφα δώρα ,τα συναισθήματα .Σε άφησα να με χαϊδέψεις γιατί εκτίμησες τις φουρτούνες μου .Έτσι σε άφησα να με ταρακουνήσεις από την άγνοια χωρίς να μου δείξεις απευθείας το δρόμο.Έτσι ,επειδή  πόνταρες στη προσπάθεια πρώτα της σύνδεσης με τον εαυτό μου κι ύστερα με'σένα.Ήθελες να σ'αγαπήσω όχι από ανάγκη αλλά από αυθορμητισμό. Έτσι χόρεψα με τη καρδιά μου ,έβγαλα τους επιδέσμους που νόμιζα ότι προστατεύουν τη ψύχη μου , πέταξα τα ρούχα ...και λύθηκα.Έτσι τα πρώτα βήματα της φροντίδας μου ξεκίνησαν.Όταν τα έχασα όλα ,όταν διαλύθηκαν όλα εγώ σκαρφάλωσα τρύπωσα σαν ευδιάθετο φίδι μέσα στις τρύπες των χρωμάτων και έψαξα μέσα στη σκόνη να βρω τα διαλυμένα γεμάτα κουράγιο όμορφα κομμάτια μου.
l.k