Πάλι εσύ εαυτέ μου

Για την ψυχή σου έρωτα να δίνεις 

Πάλι κρυμμένη στο σκοτάδι 

Πλέω στο μαύρο και στο άσπρο 

Το μαύρο της θλίψης 

Το άσπρο του κενού 

Πάλι

Σπρώχνω τα δάχτυλα μου να σηκώσουν τη ψυχή μου

Σέρνω τα πόδια μου να πέσω

Να πέσω στο ύψους του πιο ψηλού βουνού 

Βυθισμένη σ'ένα κόσμο ολότελα ξένο 

Πάλι.

Ένα άσπρο χαρτί είμαι που κολυμπώ στην υποτιθέμενη αγάπη σου.

Κολυμπώ στην υποτιθέμενη αγάπη σας 

Γιατί και οι βράχοι με τα χρόνια μαραζώνουν 

και το χαρτί τσαλακώνεται 

Μέσα σε χιλιάδες άτομα αναζητώ το τίποτα

Μέσα σε χιλιάδες ανθρώπους αναζητώ τίποτα χιλιάδες

Ύστερα γυρνώ και βλέπω εμένα 

Θλίψη

Η επίδραση της εμφανισιακή 

και η επιμονή της εθιστική 

Αγανάκτηση των παραπόνων μας

Τα χέρια σου μαραζωμένα 

Τα μάτια σου στενάχωρα 

Σαν ποτιστήρι γεμάτο δάκρυα 

Θες να ποτίσεις τη ψυχή σου 

Με εμένα 

Να ανθίσουν τα παράπονα 

Να ανθίσουν οι στενοχώριες 

που ταλαιπωρούν το κορμάκι σου

Τα φύλλα των λουλουδιών ας μ'αγκαλιάσουν 

Η άρνηση να γίνει φως 

και το φως μέλλον .

Μη κοιτάζεις,πάψε

Ψάξε και βρες ότι η ευτυχία σου είναι ένας πίνακας αναμνήσεων.

Αποδοχή των όχι καλών σου 

Συμβιβασμός του εγώ σου 

Γιατί στο τέλος μόνο εγώ θα μείνω πάλι.

Πάλι θα κοιτώ τον ουρανό και δεν θα μπορώ να δω την ομορφιά του 

Πάλι θα μαραζώνω ,θα βασανίζομαι

Επειδή ο εθισμός του πόνου είναι δύσκολο να φύγει 

Γι'αυτό ξεκίνα πάλι ,μέχρι το υποσυνείδητο σου να συνηθίσει .

Μέχρι ο ήλιος να φανεί .

Μη σταματάς όμως ποτέ να αντικατοπτρίζεις τη ψυχή σου και το πλήθος των συναισθημάτων σου σ'ένα χαρτί .

Γιατί το χαρτί αυτό είσαι εσύ .

Πάλι.

Γύρνα και δες εμένα .

Γιατί στο κρεβάτι σου εσύ θα υπάρχεις όταν θα'ναι πια βράδυ .

Πάλι....

l.k.