Αμπεμπαμπλόμ
Έχει φεγγάρι .
Πάντα έχει φεγγάρι .
Μια είναι απ'τη μια
μια απ'την άλλη
μια το κρύβουν τα σύννεφα.
Το προστατεύουν
απ'τα ακατανόητα φώτα της πόλης .
Απ'τις φλόγες
των δέντρων που καίγονται .
Το κρύβουν για μια πρόκληση
γκρίνιας.
Καμιά φορά χρειάζεται
να κρύβεται κανείς
για να αγκαλιαστεί
αυθεντικότερα ,
μετέπειτα .
Έχει φεγγάρι απόψε.
Και μπορώ να το δω.
Τα μάτια μου είναι καρφωμένα επάνω του ,
σχεδόν νιώθω πως μπορώ
να το ολοκληρώσω .
Με τα μάτια .
Μόνο με τα μάτια .
Βλέπω μπλε συρματοπλέγματα
τριγύρω
Βλέπω δυο χέρια
να προσπαθούν να το φτάσουν .
Βλέπω τους εφιάλτες μου
να γίνονται το πιο μεγάλο ρίσκο μου.
Προ ολίγου
σου 'πα για μέλλον .
Και τώρα
βλέπω το μέλλον
ν'απορρίπτεται .
Προ ολίγου
μου πες , άφησέ το
κι ας το ζήσουμε .
Το φεγγάρι είναι νωπό σήμερα .
Έχει έρθει πιο κοντά μας .
Κάνω αμπεμπαμπλόμ
ανάμεσα στους
δυο μας κόσμους .
Λίγος κόσμος από σένα
και λίγος κόσμος από μένα
ισούται μ'έναν καινούριο κόσμο .
Τελικά νίκησε το άγνωστο .
Τώρα μου 'χει δοθεί η αίσθηση
πως μπορεί εσύ να είσαι κάπου
κι εγώ κάπου αλλού
αλλά μπορούμε
ακόμη να έχουμε τους κόσμους μας.
Και τότε το φεγγάρι
ολοκληρώθηκε
επειδή κοίταξα τα μάτια σου.
L.k.
υγ
Εσύ κι ο κόσμος σου . Εγώ κι ο δικός μου κόσμος. Μετά ,ο δικός μας κόσμος .
Ποτέ όμως μόνο ο δικός σου ή μόνο ο δικός μου κόσμος. Έτσι χάνεται ο στόχος μας να πιάσουμε το φεγγάρι . Κι αν έστω μια φορά υπάρξει μόνο κάποιος απ 'τους δύο , τότε το φεγγάρι θα κρυφτεί για πρώτη φορά πίσω απ'τα σύννεφα . Και τότε θα κοιτώ τα μάτια σου μόνο επειδή θα τα φαντάζομαι να με κοιτούν κι αυτά . Κι όχι επειδή υπάρχουν πράγματι απέναντί μου.
Και τότε δεν θα μπορώ να μιλήσω για το μέλλον
ξανά .
Θα μου 'χει κλείσει το στόμα
η στιγμή
του
''αμπεμπαμπλόμ ''
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου