Μες στην πολλή σιωπή
Ένα ποτήρι νερό .
Ένα ράντζο .
Τέσσερις παγωμένοι τοίχοι .
Ένα μπλε τετράδιο και μέσα του ένα μολύβι .
Τσιμεντένιο το πάτωμα
και τα γόνατα φθαρμένα ,
πληγωμένα .
Σκάει απ'τα στόρια το φως του φεγγαριού .
Ένας άνθρωπος -
και η μνήμη .
Η πρώτη φορά που ένιωσες να σ'αγαπούν
ήταν όταν αρρώστησες.
Η πρώτη φορά που ένιωσες να σ'αγαπούν ,
-πράγματι
να σ'αγαπούν -
όταν πέθανε η μνήμη .
Τότε ήταν όμορφα .
Πότε ;
Τότε που αυτό που έβλεπες ήταν όμορφο .
Όμορφο για σένα .
Και δεν χρειαζόταν να είναι τίποτε άλλο .
Γιατί απλώς ήταν όμορφο.
Ο,τι υπήρξε όμορφο ήταν επειδή
ένιωσες πως σ'αγαπούν .
Το στόμα σου κενό .
Δεν μπορείς να μιλήσεις
πια .
-Τώρα πως είναι ;
Τώρα υπάρχει η μνήμη .
Αρά ο,τι αγαπώ το πέθανα .
Το σκότωσα .
Πότε ;
Τότε που έφυγες .
Δεν έφυγες ;
Έφυγες .
Απλώς τυφλώθηκα .
Απλώς είχα να θυμάμαι το όμορφο.
Όχι να το βλέπω πια.
Προτίμησα την μνήμη ,
για να μπορώ να θυμάμαι το όμορφο .
Και να θυμάμαι το φεγγάρι
Και την γραμμή του .
Και να τη διασχίζω μαζί σου .
Και να μην το φτάνω ποτέ .
Και να συνεχίζω να περπατώ .
Και να μπλέκομαι .
Και να σε τραβάω .
Και να μην αντέχεις άλλο .
Και να κλαίω .
Να κλαίω για τον πόλεμο .
Και να υπηρετώ το τέλος .
Και να υπηρετώ την αγάπη .
Και να σκληραίνω τους ώμους μου
για να μπορέσεις να ρίξεις
όλο το βάρος πάνω μου.
Και να πέφτεις .
Και να σε σηκώνω .
Και τα μάτια σου λίγο ν'ανοίγουν
κι έτσι φτάνω ν'αγαπώ την ελπίδα.
Και να κλείνουν .
Και να αρρωσταίνεις .
Και να αρρωσταίνω μαζί σου κι εγώ .
Και εσύ να νιώθεις πως σ'αγαπούν .
Και να πεθαίνει η μνήμη για σένα .
Κι έτσι να πεθαίνει και για μένα .
Και τότε να νιώθεις πράγματι
πως σ'αγαπούν .
Και τότε να νιώθω πράγματι
πως μ'αγαπούν .
Και τότε να σβήνει η γραμμή
γιατί το φεγγάρι πρέπει να φύγει
για άλλους κόσμους
ακόμη κι αν δεν φτιάχτηκε ο δικός μας.
Και τότε σε βλέπω
να μην αναπνέεις πια.
Και να σου φωνάζω ξύπνα.
Πως το φεγγάρι
θα 'ρθει πάλι αύριο .
Μα εσύ ακόμη ,
να μην μου απαντάς .
να μην μου απαντάς .
Και την ώρα εκείνη
σώπασα.
Δεν μπορώ να μιλήσω,
πια .
Εκείνη την ώρα ,
σώπασα .
Μονάχα για εκείνη τη στιγμή
της αμοιβαιότητας .
Κι από εκείνη την ώρα
θυμάμαι .
L.k.
υγ
Μες στην πολλή σιωπή
άκουσα
τη θύμησή σου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου