Ανασφαλοιφή

Ήταν τόσο πολύ.

Που τώρα είναι αδύνατο να μην είναι .

Ένιωθε τόσο πολύ.

Που τώρα είναι αδύνατο να μη νιώθει . 

Το μυαλό της , 

χώρος στάθμεσης ανασφαλειών . 

Αν ,ασφαλώς σφάλω , 

συμβαίνει γιατί

έσφαλα.

Α!

Να !

Σφάλω ,

πάλι . 

Το σώμα της , 

το έστειλαν στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο 

με μια καραμπίνα στο στήθος 

ένα μαχαίρι στον αστράγαλο 

και μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι . 

Της είπαν πως θα γυρίσει ,

όταν καταφέρει να βλέπει τα αίματα ,

χωρίς να κλαίει.

Της είπαν πως αν τυχόν ξεφύγει , 

θα κάψουν τις στιγμές που αγαπήθηκε .

Της είπαν πως αν ποτέ μιλήσει , 

θα ξεχάσει όσους αγάπησε.

Της υποσχέθηκαν πως όταν γυρίσει 

θα μπορεί να κόβει τα φύλλα απ'τις μαργαρίτες 

όποτε εκείνη θέλει .

Και τότε γέλασε ,όπως ποτέ δεν έχει γελάσει.

Το μόνο που ήθελε ήταν να μη νιώθει μόνη .

Αλλά ήταν τόσο πολύ , που ήταν αδύνατο να μη νιώθει.

L.k.

                                                                       
                                                                                ΥΓ

                                Για τις αλοιφές που ανοίγουν πληγές ,χωρίς καν να πέσουμε κάτω.
                    Αυτές είναι οι ανασφ αλοιφές, που έληξαν πριν χρόνια στο ντουλάπακι του μπάνιου                              και οι γονείς μας τις χρησιμοποίησαν χωρίς να δουν πρώτα την ημερομηνία λήξης.