Ήλιε

Μ'ένα ''τι''
της επίθεσης στο χέρι .
Μ'ένα ''γεια''
της αμηχανίας στο στόμα.
Με δυσκολία αρθρώνω ,
τη ''Συγγνώμη''.
Αν αφήνω κάποιον να με αγγίξει
είναι επειδή δεν μπορώ να τον αγγίξω εγώ.
Ξέρω , πως μπορώ να τον αισθανθώ ,
να τον μυρίσω ,
να τον θαυμάσω ,
σχεδόν να τον δω.
Στα χείλη μου
τα σάλια της ανάγκης ,
για αυτόν .
Στο δέρμα μου ,
οι τρίχες φτάνουν ουρανό ,
σχεδόν .
Τα γόνατά μου λυγίζουν
στα μάρμαρα .
Παγωμένα .

Ακούω το κάτουρο ενός
απ'την διπλανή λεκάνη .
Μετριάζει την πίεση .
Κι αναρωτιέμαι γιατί ,
αν είναι ανάγκη .
Μπορεί ,
να μην υπάρχεις όλες τις ώρες της μέρας,
αλλά υπάρχεις
μέσα μου.
Και θέλω να σε βγάλω .
Να σε δουν όλοι .
Να σε θαυμάσουν όλοι
για την υπέροχη
κυκλοθυμία σου.

Ξέρω πως δε φταις πάντα.
Υπάρχουν κάτι τέρατα
μεγάλα ,
που σε κρύβουν .
Αλλά όταν έχεις ανάγκη να βγεις
βλέπω το δημιούργημά σου . 
Κάποια μέλη σου
πέφτουν πάνω
στα ελεύθερα ούρα σου
κι φτιάχνουν
ένα πολύχρωμο ημικύκλιο .
Κι όταν είναι η ανάγκη μεγαλύτερη
απ'την ύπαρξη ,
τότε όλοι θωρούν την αξία σου
και τι μπορείς να κάνεις.

Τότε εσύ ,
ξαναγυρνάς.
Καμία ανάγκη δεν έχεις .
Μα σ'α-
Μα σ'αγ-
Μα σ'αγα-
Μα σ'αγαπ-
Μα ...

Και όταν είδα ότι τίποτα
δεν μπορώ να ολοκληρώσω
ότι τίποτα δε γίνεται ν' αρθρώσω
βασισμένη σε κάτι
ασταθές ,
σε εκτίμησα
και σε άφησα ελεύθερο ,
να έρχεσαι όποτε εσύ θέλεις.
Δώσε μου ,
σε
για λίγο
κι ας πεθαίνω όλες τις
υπόλοιπες ώρες της νύχτας.

Θα ξημερώσει .

L.k.

https://www.youtube.com/watch?v=AwpWZVG5SsQ