Αγέννητοι για ένα αμοιβαίο
Το ήξερα.
Μοιάζουν όλα ξένα .
Μοιάζουν με μια
βαθιά μαχαιριά
εκεί που τρέχει αίμα .
Απώλεια.
Το ήξερα.
Σε χάνω κάθε φορά.
Σε χάνω κάθε λίγο
και κάθε φορά
είναι πολύ .
Πιο πολύ απ'το πριν .
Πιο λίγο απ'το μετά .
Πάντως, είναι .
Η αλήθεια είναι
πως το ήξερα.
Πάντα το ξέρω.
Ημέρα πρώτη ,
ακέραιη .
Μέχρι να νυχτώσει ,
σχεδόν δική σου.
Ημέρα δεύτερη ,
ακέραιη στα μάτια σου .
Μέχρι να νυχτώσει ,
ο ένας για τον άλλον .
Ημέρα τρίτη ,
πληρότητα.
Μέχρι να νυχτώσει ,
ευτυχία .
Ξημερώνει.
Και ξέρω πως τώρα έρχεται ,
η ακεραιότητα της λύπης .
Ξημέρωσε
και κάπου εδώ
η τέταρτη μέρα είναι ελλιπής ,
λυπημένη .
Είναι λύπη .
Άχρωμη .
Ξένη .
Ξημέρωσε.
Το ήξερα.
Μέχρι να έρθεις ξανά ,
μέλημά μου ,
να έχω γεννηθεί
πάλι ,για σένα .
Τώρα εδώ .
Αγέννητη ακόμη .
Κανένας δε γεννιέται μόνος .
Ξέχασα να σου πω πως
γεννιέμαι λίγο πριν την πληρότητα .
Γεννιέμαι στο σημείο
που είμαστε ο ένας για τον άλλον .
Σε αυτό ακριβώς το σημείο .
Ούτε πριν .
Ούτε μετά .
Ποτέ δεν μπόρεσα να γεννηθώ χωρίς εσένα .
Δε θα μπορούσα άλλωστε.
Ήρθες .
Ύστερα από δεκαοκτώ μέρες
του Νοέμβρη ,
γεννήθηκες .
Γεννηθήκαμε
σ'ένα σημείο
κι αυτό που μας γέννησε
γεννάει ακόμα .
Για την ακρίβεια ,
γεννιέται απ'την
δική μας γέννα ,
λίγο πριν την πληρότητα.
Για την ακρίβεια ,
κάθε φορά θα σ'αγαπώ .
Πιο πολύ απ'το πριν .
Πιο λίγο απ'το μετά .
L.k.
υγ
Δε φοβάμαι τις εκτρώσεις ,
φοβάμαι την σκέψη του να λείπεις
κατά τη διάρκεια της γέννας .
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου