Η γοητεία του κενού

Κάθομαι οκλαδόν 

στην ταράτσα 

και ο αέρας με φυσά ,

διώχνει τον μπόγο 

των ερωτήσεων .

Δεν υπάρχουν εξηγήσεις 

δεν υπάρχουν γιατί 

δεν υπάρχουν όρια 

ή ''μη''.

Υπάρχει μόνο το ''εσύ'' 

Βλέπεις τη στοίβα από τα ρούχα

την καρέκλα που λυγίζει 

το παράθυρο μισάνοιχτο 

και αναρωτιέσαι 

για αυτό που σε τρομάζει . 

 

Κενό .

Καμία άλλη λέξη 

δεν μπορεί να περιγράψει 

τα μάτια σου. 

Θέλω 

να χαθώ σε αυτήν την αγκαλιά 

που θα αλλάξει για λίγο αυτόν τον 

κόσμο .

Θα ομορφύνει για τόσο 

τις σπασμωδικές μου κινήσεις 

τις ραγάδες που με γεμίζουν .

Θα ελκύει το αιώνιο και θα ξεχνά 

ότι υπάρχει κάτι λιγότερο.

Κενό . 

Με αυτό τρομάζω πιο πολύ .

Με τα κενά βλέμματα 

με τα κενά αγγίγματα 

με τα κενά χάδια 

με τα κενά μηνύματα .  

Με τρομάζει το άδειο 

αλλά με ενθαρρύνει τόσο πολύ 

να το γεμίσω μέχρι επάνω .  

 

L.k.