Δευτερόλεπτα αμνησίας

Θέλω να βλέπω τα φώτα της Αθήνας σαν φεγγάρια,
Θέλω να βλέπω τους δρόμους των άστεγων σαν μέλλον,
Θέλω να βλέπω τις σκιές μας σαν ανυποχώρητες μορφές,
Θέλω να βλέπω τον ουρανό σαν πίνακα ζωγραφικής και τ'άστρα να'ναι ακοίμιστα πινέλα
Θέλω  τη νύχτα ,όταν θα με κλωτσάνε οι αναμνήσεις και θα βουίζουν στα αυτιά μου τα έντομα του φόβου ,
Θέλω τότε,
να μη
με
νοιάζει .
Να αρρωστήσω εγκεφαλικά ,
για δυο
μονάχα
λεπτά.
l.k.